"อาการอ่อนเพลียที่สำคัญหมายถึงความเหนื่อยล้าที่มากเกินไปความรู้สึกหดหู่และความหงุดหงิดที่เพิ่มขึ้น" ดร. Dmitriy Panov จากสถาบันเซลล์วิทยาและพันธุศาสตร์โนโวซีบีสค์สหพันธรัฐรัสเซียกล่าว "คิดว่าเป็นการตอบสนองต่อปัญหาที่ว่ายากในชีวิตของผู้คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับการเผชิญกับความเครียดทางจิตใจเป็นเวลานานได้"

การศึกษานี้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความอ่อนเพลียที่สำคัญและความเสี่ยงของกล้ามเนื้อหัวใจตายในผู้ชายที่ไม่มีประวัติของโรคหัวใจและหลอดเลือด การศึกษาใช้ข้อมูลจากโครงการ MONICA ขององค์การอนามัยโลก (WHO) 2 กลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของชาย 657 คนอายุระหว่าง 25 ถึง 64 ปีในโนโวซีบีสค์ได้รับการลงทะเบียนในปี 2537

อาการของการอ่อนเพลียที่สำคัญได้รับการประเมินในระดับพื้นฐานโดยใช้แบบสอบถาม Maastricht Vital Exhaustion ที่นำมาใช้โดยโปรโตคอล MONICA ผู้เข้าร่วมได้รับการจำแนกตามระดับความอ่อนเพลียที่สำคัญ: ไม่มีปานกลางหรือสูง ผู้เข้าร่วมได้รับการติดตามเป็นเวลา 14 ปีสำหรับอุบัติการณ์ของโรคหัวใจวาย

โดยรวมแล้วสองในสาม (67%) ของผู้ชายมีอาการอ่อนเพลียที่สำคัญ (15% มีระดับสูงและ 52% มีระดับปานกลาง) ในขณะที่ 33% ไม่ได้รับผลกระทบ เกือบสามในสี่ (74%) ของผู้ชายที่มีความดันโลหิตสูงมีอาการอ่อนเพลียที่สำคัญ - สูง 58% และปานกลาง 16%

ในกลุ่มผู้ชายโดยรวมนักวิจัยได้วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความเหนื่อยล้าที่สำคัญในระยะพื้นฐานและความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจวาย เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีอาการอ่อนเพลียที่สำคัญผู้ชายที่มีระดับปานกลางหรือสูงมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจวายมากขึ้น 2.7 เท่าภายใน 5 ปีความเสี่ยงสูงขึ้น 2.25 ภายใน 10 ปีและความเสี่ยงเพิ่มขึ้น 2.1 ภายใน 14 ปี (p สำหรับทั้งหมด <0.05 ).

เมื่อการวิเคราะห์ได้รับการควบคุมปัจจัยทางสังคม (การศึกษาอาชีพและสถานภาพสมรส) และอายุอิทธิพลของความอ่อนเพลียที่สำคัญต่อความเสี่ยงโรคหัวใจลดลง แต่ยังคงมีนัยสำคัญทางสถิติ ตัวอย่างเช่นเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีอาการอ่อนเพลียที่สำคัญผู้ชายที่มีระดับปานกลางหรือสูงมีแนวโน้มที่จะมีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายมากกว่า 14 ปีในการติดตามผลมากกว่า 16% เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้รับการปรับตัวตามปัจจัยทางสังคมและอายุ (p <0.05)

ในการวิเคราะห์แบบปรับความเสี่ยงของอาการหัวใจวายที่เกี่ยวข้องกับความเหนื่อยล้านั้นสูงกว่าในผู้ชายที่ไม่เคยแต่งงานหย่าร้างและเป็นม่ายเมื่อเทียบกับผู้ชายที่แต่งงานแล้วโดยมีอัตราส่วนความเสี่ยง 3.7, 4.7, 7.0 ตามลำดับ ความเสี่ยงของอาการหัวใจวายเนื่องจากความอ่อนเพลียสูงขึ้น 2.2 เท่าในผู้ที่มีการศึกษาระดับประถมศึกษาเมื่อเทียบกับผู้ชายที่จบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ผู้ชายวัยกลางคนได้รับผลกระทบมากกว่าผู้ชายที่อายุน้อยกว่า: เมื่อเทียบกับอายุ 24-34 ปีความเสี่ยงของโรคหัวใจวายที่เกี่ยวข้องกับความเหนื่อยล้านั้นสูงขึ้น 3.8 เท่าในเด็กอายุ 45-54 ปีและสูงขึ้น 5.9 เท่าใน 55 -64 ปี

เกี่ยวกับอิทธิพลของสถานภาพสมรสที่มีต่อความสัมพันธ์ระหว่างความอ่อนเพลียและอาการหัวใจวายดร. Panov กล่าวว่า "การใช้ชีวิตเพียงลำพังบ่งบอกถึงการสนับสนุนทางสังคมที่น้อยลงซึ่งเราทราบจากการศึกษาก่อนหน้านี้เป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระสำหรับโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายและโรคหลอดเลือดสมอง"

เขาตั้งข้อสังเกตว่าการค้นพบนี้บ่งบอกถึงรูปแบบที่ผลเสียทางสังคมเกี่ยวข้องกับการอ่อนเพลียที่สำคัญซึ่งเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจมากขึ้น "ควรคำนึงถึงความสัมพันธ์ของความเหนื่อยล้ากับเหตุการณ์หัวใจและหลอดเลือดที่คุกคามเมื่อประเมินความเสี่ยง" เขากล่าว

ดร. ภานอฟกล่าวสรุปว่า“ ความพยายามในการปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและลดความเครียดที่บ้านและที่ทำงานสามารถช่วยลดความเหนื่อยล้าที่สำคัญได้การมีส่วนร่วมในกลุ่มชุมชนเป็นวิธีหนึ่งในการเพิ่มการสนับสนุนทางสังคมและลดความเสี่ยงต่อความเครียดร่วมกับวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดี มาตรการเหล่านี้น่าจะเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของหัวใจ "